Kolejne rygory ante portas, cz. I

Zarządzanie nieruchomościami, sprawy dotyczące zarzadców nieruchomości i kandydatów na zarządców. Forum dostępne tylko dla użytkowników zarejestrowanych.
MGR
Posty: 212
Rejestracja: 28 sie 2007, 18:32

Post autor: MGR » 20 gru 2007, 19:35

Z dniem 20.12.2007 r. wejdzie w życie ustawa z dnia 23.8.2007 r. o przeciwdziałaniu nieuczciwym praktykom rynkowym. Ustawa jest wypełnieniem dyrektywy unijnej, która nakazała państwom członkowskim wprowadzenie do rynku wewnętrznego „jednolitych zasad zapewniających wysoki poziom ochrony konsumentów”. Ustawa, która określiła [i:4003b2fbcf]ex definitione[/i:4003b2fbcf] nieuczciwe praktyki rynkowe w działalności gospodarczej i zawodowej oraz zasady przeciwdziałania tym praktykom. Właściwie nie została dostrzeżona przez środowisko rynku nieruchomości. A przecież wywołuje istotne skutki dla stanu prawa i jego przestrzegania również w sektorze rynku nieruchomości. Wskazuje, bowiem na przedsiębiorców prowadzących działalność gospodarczą związaną z nieruchomościami w zakresie dostawy towaru i wykonania usługi. Przy czym definiuje, że każde działanie lub zaniechanie, a także oświadczenie lub informacja handlowa przedsiębiorcy, wykonywane w związku z prowadzoną działalnością jest w rozumieniu ustawy praktyką rynkową. Jak się okazało, było to niezbędne dla sprecyzowania w ustawie norm prawidłowego postępowania każdego przedsiębiorcy zajmującego się w wykonywanym zawodzie towarem lub usługą.
Na wstępie trzeba podkreślić szczególne znaczenie ustawy w związku z nadaniem każdemu zbiorowi zawodowych i etycznych zasad postępowania charakteru normy ustawowej. Zbiór norm zawodowych i etycznych zobowiązujących daną grupę przedsiębiorców do ich przestrzegania, w odniesieniu do praktyk rynkowych nazwano kodeksem dobrych praktyk.
Jakie są konsekwencje takiego podejścia ustawodawcy dla norm etycznych i zawodowych poszczególnych grup przedsiębiorców, w szczególności przedsiębiorców działających na rynku nieruchomości? Otóż, z mocy prawa dotychczasowe standardy zawodowe i etyczne, także te dotyczące zarządców nieruchomości, wydane w formie Komunikatu Ministra Budownictwa w sprawie uzgodnienia standardów zawodowych zarządców nieruchomości, stają się kodeksem dobrych praktyk. Przeobrażenie normy etycznej i zawodowej z powinności wynikającej ze standardów zawodowych zarządców nieruchomości w normę ustawy w formie kodeksu dobrych praktyk sprawia, że każda z zapisanych tam zasad ogólnych, dbałości o prestiż zawodowy, tajemnicy zawodowej, standardu obsługi klienta staje się wymagalna i objęta rygorem w przypadku działania sprzecznego z prawemkodeksu dobrych praktyk. O randze sprawy świadczą szczegółowo zdefiniowane normy zakazu, poczynając od podstawowej normy zakazu, która brzmi: „Zakazane jest stosowanie nieuczciwych praktyk rynkowych[i:4003b2fbcf]”.[/i:4003b2fbcf] To skatalogowanie nieuczciwych i agresywnych praktyk rynkowych, to w istocie „czarna lista” praktyk rynkowych.
Kiedy wobec tego konsument-usługobiorca może postawić przedsiębiorcy, w tym zarządcy nieruchomości zarzut stosowania nieuczciwej praktyki rynkowej? Wedle ustawy, zawsze wtedy, gdy praktyka rynkowa stosowana przez niego wobec konsumenta jest nieuczciwa, co oznacza sprzeczna z dobrymi obyczajami i w istotny sposób zniekształcająca lub mogąca zniekształcić zachowanie rynkowe przeciętnego konsumenta przed zawarciem umowy, w trakcie jej realizacji i po jej zawarciu. W celu dokładnego sprecyzowania przypadków nieuczciwej praktyki rynkowej wyspecyfikowano trzy grupy działań w postępowania przedsiębiorcy.
[b:4003b2fbcf]Pierwsza grupa[/b:4003b2fbcf] obejmuje działania przedsiębiorcy wprowadzające konsumenta – zleceniobiorcę w błąd, a za takie uważa się działanie przedsiębiorcy w wyniku, którego konsument podejmuje decyzję, której by nie podjął, gdyby nie był wprowadzony w błąd. O jakie przypadki chodzi? O rozpowszechnianie przez przedsiębiorcę nieprawdziwych informacji lub rozpowszechnianie w taki sposób, który może wprowadzać rynek konsumentów w błąd, o wprowadzanie w błąd odnośnie warunków umowy i ceny, o pominięcie istotnych i niezbędnych informacji na etapie podejmowania decyzji przez konsumenta. W szczególności praktyka rynkowa jest nieuczciwa, gdy:
[INDENT] – podawane są niezgodne z prawdą informacje o uprawnieniach przedsiębiorcy,
– używana jest reklama-przynęta,
– przedstawiane są inne nierzetelne lub nieprawdziwe informacje.
[/INDENT] [b:4003b2fbcf]Druga grupa[/b:4003b2fbcf] obejmuje takie działania przedsiębiorcy, które prawo nazywa agresywną praktyką rynkową. Praktyka rynkowa jest agresywna wówczas, gdy przedsiębiorca przez niedopuszczalny nacisk znacznie ogranicza lub może znacznie ograniczyć swobodę wyboru konsumenta, także w zakresie usługi. Przy czym pojęcie „niedopuszczalnego nacisku” na klienta ustawodawca precyzuje jako, każdy rodzaj wykorzystania przewagi wobec klienta, w szczególności użycie lub groźbę użycia przymusu fizycznego lub psychicznego, w sposób znacznie ograniczający jego percepcję.
[b:4003b2fbcf]Trzecia grupa[/b:4003b2fbcf] dotyczy stosowania kodeksu dobrych praktyk, którego postanowienia są sprzeczne z prawem.
[i:4003b2fbcf]Eugenia śleszyńska - [/i:4003b2fbcf]Członek

ODPOWIEDZ