W dniu 28 Września 2005 r. poprzez przerwanie biegu terminu przedawnienia roszczenia o zachowek , albowiem występowaliśmy o unieważnienie testamentu uczestniczki postępowania, moja mama -nabyła prawo do zachowku. Uczestniczka postępowania która nabyła spadek na podstawie testamentu w 1996 r. , od 2002 r. przebywa w Kanadzie , nie zamierza wracać i wcale i niczego regulować. Przed wyjazdem , dnia 16 Stycznia 2002 r. spisała swoje prawa spadkowe w formie umowy darowizny(akt notarialny) na swoją córkę . Pięcioletni okres zakazu sprzedaży przedmiotowej nieruchomości należącej do masy spadkowej obowiązujący obdarowaną córkę upływa już 15 Stycznia 2007 r. Sąd od dnia 21 Lipca 2006 r. kiedy wezwano nas do uzupełnienia braków wniosku o zabezpieczenie spadku i wyznaczenie dozoru , które uzupełniliśmy już dnia następnego 28 Lipca 2006 r. , udawadniając niezbicie prawo do zachowku-do dnia 19 Września 2006 r. nie wydał postanowienia o zabezpieczenie spadku i wyznaczenia dozoru , bezpośrednio doprowadzając do niemal całkowitego ubytku masy spadkowej i spisania dnia 29 Sierpnia 2006 r. umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego , przedmiotowej nieruchomości stanowiącą masę spadkową , mimo trwania postępowania o zabezpieczenie spadku . Tak więc ta obdarowana córka dnia 29 Sierpnia 2006 r. spisała umowę sprzedaży przedmiotowej nieruchomości .
Dnia 27 Lipca 2006 r. otrzymałem wezwanie do uzupełnienia braków wniosku o zabezpieczenie spadku i wyznaczenia dozoru poprzez między innymi uiszczenie opłaty za wniosek w wysokości 50 zł. Powyższe uzupełnienia wysłałem już dnia następnego. Dnia 30 Sierpnia 2006 r. otrzymałem kolejne wezwanie do uzupełnienia braków wniosku o zabezpieczenie spadku i wyznaczenia dozoru poprzez podanie adresu "uczestniczki postępowania" ( chodziło o osobę która otrzymała spadek na podstawie umowy darowizny poprzez akt notarialny nie całe pięć lat temu ) pod rygorem zawieszenia postępowania. Po wysłaniu odpowiedzi że nie posiadam adresu tej "uczestniczki postępowania" , Sąd dnia 19 Września 2006 r. oddalił nasz wniosek o zabezpieczenie spadku, stwierdzając że z roszczeniami o zachowek możemy się zwrócić do uczestniczki postępowania( spadkobiercy testamentowego )która od 2002 r. przebywa w Kanadzie. Na odwrotnej stronie postanowienia była inform,acja że mogę złożyć zażalenie na to postanowienie. Po złożeniu w terminie zażalenia na postanowienie o oddaleniu wniosku, Sąd kolejny raz wezwał nas do uzupełnienia braków w tej sprawie, a konkretnie do podania wartości przedmiotu zaskarżenia i przesłanie 3 odpisów zażalenia. Po uzupełnieniu tych braków Sąd kolejny raz wezwał nas do uzupełnienia braków zażalenia poprzez uiszczenie opłaty za zażalenie w kwocie 2500 zł. Nie jestem hazardzistą i powyższej kwoty nie uiściłem. Nie mam w zwyczaju wyrzucania takich pieniędzy w błoto. Moje pytanie, mimo wielu pytań jakie się teraz mi nasuwają, sprowadza się do czterech kwestii : 1 - Czy Sąd słusznie zażądał od nas tak wysokiej kwoty za zażalenie w sytuacji gdy prawdopodobnie opłata wynosi 50 zł .2 - Jaki środek odwoławczy w postępowaniu nieprocesowym przysługuje na postanowienie o oddaleniu wniosku o zabezpieczenie spadku i wyznaczenie dozoru , w sytuacji gdy wniosek o zabezpieczenie spadku nie jest roszczeniem majątkowym - zażalenie czy apelacja .3 - od kogo w takiej sytuacji skutecznie można żądać zachowku- czy od tej obdarowanej córki czy też od nowego nabywcy . 4 - czy nowy nabywca masy spadkowej , który w świetle prawa przejmuje wszystkie długi spadkowe , czy przejmuje również roszczenia względem zachowku.
Zażalenie czy apelacja
1. Opłata za zażalenie wynosi piątą część opłaty stosunkowej w sprawach o prawa majątkowe. Opłata stosunkowa wynosi zaś 5% wartości sporu. Jeśli więc wartość przedmiotu sporu (nieruchomości w tym wypadku) została określona na 250 000 zł to opłata za zażalenie wynosi 2500 zł.
2. Sąd stwierdził, że na postanowienie o oddaleniu wniosku o zabezpieczenie spadku i wyznaczenie dozoru przysługuje zażalenie. Art. 518. Kodeksu postępowania cywilnego mówi, że od postanowień sądu pierwszej instancji orzekających co do istoty sprawy przysługuje apelacja. Na inne postanowienia sądu pierwszej instancji, w wypadkach wskazanych w ustawie, przysługuje zażalenie. Jako, że postanowienie o oddaleniu wniosku jest rozstrzygnięciem co do istoty sprawy, sądzę, że powinna przysługiwać apelacja.
Sąd najwyższy w dniu17 czerwca 1998 roku podjął uchwałę (sygn. III CZP 19/98), która mówiła m.in.: „W postępowaniu o zabezpieczenie spadku przedmiotem żądania jest zabezpieczenie spadku. Postanowienie sądu uwzględniające lub oddalające taki wniosek jest przeto postanowieniem orzekającym co do istoty sprawy. Od takich zatem postanowień przysługuje - stosownie do art. 518 zdanie pierwsze k.p.c. - apelacja. W postępowaniu nieprocesowym zażalenie przysługuje natomiast na postanowienie "nie orzekające co do istoty sprawy" i tylko w wypadkach wskazanych w ustawie (art. 518 zdanie drugie k.p.c.). W przepisach dotyczących tego postępowania wypadki dopuszczalności zażalenia są rzadkie (por. art. 510
2. Sąd stwierdził, że na postanowienie o oddaleniu wniosku o zabezpieczenie spadku i wyznaczenie dozoru przysługuje zażalenie. Art. 518. Kodeksu postępowania cywilnego mówi, że od postanowień sądu pierwszej instancji orzekających co do istoty sprawy przysługuje apelacja. Na inne postanowienia sądu pierwszej instancji, w wypadkach wskazanych w ustawie, przysługuje zażalenie. Jako, że postanowienie o oddaleniu wniosku jest rozstrzygnięciem co do istoty sprawy, sądzę, że powinna przysługiwać apelacja.
Sąd najwyższy w dniu17 czerwca 1998 roku podjął uchwałę (sygn. III CZP 19/98), która mówiła m.in.: „W postępowaniu o zabezpieczenie spadku przedmiotem żądania jest zabezpieczenie spadku. Postanowienie sądu uwzględniające lub oddalające taki wniosek jest przeto postanowieniem orzekającym co do istoty sprawy. Od takich zatem postanowień przysługuje - stosownie do art. 518 zdanie pierwsze k.p.c. - apelacja. W postępowaniu nieprocesowym zażalenie przysługuje natomiast na postanowienie "nie orzekające co do istoty sprawy" i tylko w wypadkach wskazanych w ustawie (art. 518 zdanie drugie k.p.c.). W przepisach dotyczących tego postępowania wypadki dopuszczalności zażalenia są rzadkie (por. art. 510