Jak obliczyć powierzchnię użytkową mieszkania lub budynku?


Ja w swojej praktyce zawodowej, przy sprzedaży lokalu, liczę powierzchnię wg "starej" normy mając na uwadze dobro klienta, który później musi przy określaniu podatku od nieruchomości podać powierzchnię użytkową określoną w sposób przewidziany przez zapisy w Ustawie o podatkach lokalnych. Z kolei, w projektach budowlanych nowych obiektów, powierzchnia ta jest liczona wg normy PN-ISO.
Tak więc prawidłową niejednoznaczną odpowiedzią jest kilka odpowiedzi, które na egzaminie wykażą znajomość tematu.
I tyle w skrócie, a więcej w artykule który znajdziesz wchodząc na: msrm.pl
Warto też pamiętać, że ustawa o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego definiuje na potrzeby tej ustawy powierzchnię użytkową jako powierzchnię wszystkich pomieszczeń znajdujących się w lokalu, a w szczególności pokoi, kuchni, spiżarni, przedpokoi, alków, holi, korytarzy, łazienek oraz innych pomieszczeń służących mieszkalnym i gospodarczym potrzebom lokatora, bez względu na ich przeznaczenie i sposób używania; za powierzchnię użytkową lokalu nie uważa się powierzchni balkonów, tarasów i loggii, antresoli, szaf i schowków w ścianach, pralni, suszarni, wózkowni, strychów, piwnic i komórek przeznaczonych do przechowywania opału.
Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych określa zaś powierzchnię użytkową budynku lub jego części jako powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe.
Ustawa o podatkach i opłatach lokalnych określa zaś powierzchnię użytkową budynku lub jego części jako powierzchnię mierzoną po wewnętrznej długości ścian na wszystkich kondygnacjach, z wyjątkiem powierzchni klatek schodowych oraz szybów dźwigowych; za kondygnację uważa się również garaże podziemne, piwnice, sutereny i poddasza użytkowe.